อเมซิ่ง

หลายวันมานี่มีโอกาสไปสิงคโปร์ มาเลย์เซีย ซึ่งเคยเดินทางไปแล้วครั้งหนึ่ง ไปครั้งนี้มีอะไรๆน่าจดจำเป็นประสบการณ์มากมาย ขอร่ายเป็นข้อๆดังนี้เลยล่ะกัน

1. อเมซิ่งกับการเดินทางเพราะคราวนี้เดินทางโดยรถบัสซึ่งเป็นของบริษัทมาเลย์เซียเลย ออกจากบ้านมีรถมารับเพื่อไปขึ้นรถบัสอีกที แต่การเดินทางครั้งนี้ฝนกลับตก ในระหว่างที่รถตู้เราจอดรอเพื่อนร่วมคณะ มอไซด์ขับมา กางร่มไปด้วย ชนตูดรถที่นั่งอย่างจัง ปรากฏว่าท้ายรถบุบ เจ้าของรถเลยลงไปเคลียร์ซึ่งใช้เวลานานมากคิดว่าถ้าเคียร์กันต่อไปไม่ทันรถแน่ เลยถ่ายรูปเก็บไว้ และเจ้าของรถรู้จักกับเด็กพวกนั้น และคิดว่าเป็นอิสลามด้วยกัน เรื่องเลยไม่ต้องถึงตำรวจ หลังจากนั้นไม่รู้ว่าเป็นไง้บาง

2. ระหว่างการเดินทางเมื่อเข้าเขตมาเลย์แล้ว สองข้างทางจะมีต้นไม้ที่อุดมสมบูรณ์มาก จากอากาศร้อนๆกลายเป็นรู้สึกเย็นในพริบตา ข้างทางสะอาด น่าอยู่มาก เพราะต้นไม้ทุกต้นเขาถือเป็นของสำคัญ ถ้าจะตัดกิ่งไม้ต้องขออนุญาตก่อน ดูสิค่ะประเทศเขา

3. ที่พักริมทาง ทุกๆ 100 km จะมีที่พักริมทางให้สำหรับผู้ที่เดินทาง ซึ่งเราไม่ต้องกลัวเลยค่ะว่าไปพักแล้วจะเข้าห้องน้ำได่อย่างเดียว มีครบเลยค่ะ อาหาร ห้องน้ำ โทรศัพท์ ที่ละหมาด

4. ความอเมซิ่งต่อมา คือ การที่พวกผู้ชายที่ไปด้วยกันโดนจับไปสอบสวนที่ด่านสิงคโปร์ ตอนที่เจาะพาสปอร์ตขาเข้าของสิงคโปร์ ปรากฏว่าผู้ชายในคณะของเราโดนเชิญตัวไปเข้าห้องพิเศษ คณะที่เหลือใจเต้นตุ่มๆๆว่าจะรอดไหม เพราะไดเรคเตอร์ของเราก้เดินไปด้วย รอเวลานานมาก สุดท้ายก็โดนปล่อยมาโดนสวัสดิภาพ สอบถามทางไกด์ บอกว่า สิงคโปร์เป็นโรค อิสลามโซโคโพเบีย (ถูกไหมไม่รู้) หรือโรคกลัวอิสลามถ้ามีมุสลิมที่เป็นผู้ชายเข้าประเทศจะโดนสอบอย่างหนัก แต่ท่าน ผอ และพวกก็รอดมาได้อย่างปลอดภัย

5. ต่อมาเจาะพาสปอร์ตเสร็จแล้ว ก็เดินขึ้นรถ กำลังจะหยิบคุกกี้ที่กินค้างไว้เมื่อกี้มากิน ปรากฏว่าคนขับรถเดินเข้ามาห้าม พุดเป็นภาษามาเลย์ว่า อย่ากิน เพราะเมื่อกี้โปลิสเขาเอาหมามาดมกลิ่นบนรถ ซึ่งอาจจะดมโดนอาหารที่คุณทิ้งไว้บนรถด้วย เท่านั้นแหละอาหารที่พวกเราซื้อมาและโดนเปิดมาแล้วจึงถูกส่งต่อให้พวกไทยพุทธ ลาภปปากเลยยยย

6. อเมซิ่งบ้านเมืองเขามาก สะอาด เรียบร้อย น่าอยู่

7. หลายคนกว่าจะใช้เงินต้องบวกลบคูณหารกันไหญ่ว่าจะแพงหรือถูก ขนาดเราจะกินไอติม ยังบวกลบคูณหารเลย ปรากฏว่าก้อนนึงตั้ง ร้อยแปดบาท เฮ้อ เหมือนวออล์บ้านเราเลย

8. อเมซิ่งกับรถบ้านเขามาก ถ้าเป็นที่สิงคโปร์รถใหม่จะมีอายุการใช้งานแค่ 5 ปี หลังจากนั้นก็ต้องขายซื้อใหม่ เพราะฉะนั้นเราจะไม่เห็นรถเก่าๆวิ่งบนถนนสิงคโปรืเลย ส่วนมาเลย์มองไปทางไหนก็จะเจอแต่รถยี่ห้อโปรตอน ที่ผลิตในประเทศเขาเอง และรถก้ไม่เหมือนแถวบ้านเราแปลกและสวยๆ ถ้าเป็นพวกซีวิค วีออส
นับคันได้เลยค้า

จำไม่ได้ว่า โตโยต้า วิซ หรือ โตโยต้า เอสติม่า เหมือนกับรถที่บ้าน แต่ที่บ้านรุ่นเก่ากว่า

9. อเมซิ่งกับภาษามาเลย์ทั้งๆที่เราพูดและฟังได้ แต่บางครั้งเราก็ฟังไม่รู้เรื่องเวลาเขาพูด แต่ทำไมเวลาต่อราคาถึงได้พูดกันรู้เรื่อง และยังเถียงกันฉอดๆๆๆๆ

10. อเมซิ่งกับย่าน chaina town ที่เราไปเดินตอนกลางคืนมาก เพราะที่นี่มีของก็อบปี้ทุกรูปแบบ ไม่เว้นแม้กระทั่ง กระเป๋าหลุยส์ กุชชี่ แถมต่อราคาง่ายมากกก แบบได้ครึ่งต่อครึ่ง

11. ย่านมัสยิดอินเดียเป็นแหล่งที่มีผ้าขายมากที่สุดและถูกด้วย เพราะฉะนั้นเราไม่พลาดสำหรับผ้าสาหรี่ที่เหมามาเพื่อตัดชุดโดยเฉพาะ

12. ที่นี่อาหารการกินทุกอย่างสบายมาก เพราะเชื่อว่ากินได้หมด ในคณะของเรามีคนนึงอยากกินพิซซ่ามากเพราะอยู่เมืองไทยกินไม่ได้ มานี่ก็คิดว่าจะกระหน่ำให้เต็มที่ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้กิน เพราะออกไปกลางคืนทุกที เวลาเดินทางนานพอไปถึง KL CC ร้านก็ปิดแล้ว เดินๆหากัน สุดท้ายก็ยอมแพ้ไปกินแมคแทน

13.เราชอบเวลาไปเที่ยวประเทศที่มีประชากรเป็นมุสลิม เพราะอย่างน้อยอาหารการกินก็แน่นอน กินได้ชัวร์และมีเพื่อนร่วมศาสนาที่อยู่ในประเทศรู้สึกว่ามันอบอุ่น มองไปทางไหนก็เห็นแต่คนคลุมหัวกัน มันรู้สึกอุ่นใจเหมือนมีพี่น้องอยู่ใกล้ๆ

14. คนมาเลย์ชอบที่จะกินข้าวเย็นนอกบ้าน เรายังงงเลยว่าตั้ง4ทุ่มกว่าแล้ว ยังมีคนมารอคิวเพื่อที่จะเข้าไปนั่งกินในร้านอาหารไทยกันมากมาย เรากินข้าวเย็นตอน 3 ทุ่ม รอหน้าร้านก่อนที่ได้เข้าไปนั่งก็พอดี 4 ทุ่มแต่ก็คุ้มกับการรอเพราะร้านไทยที่นั้อร่อยมาก มิน่าล่ะคนถึงยอมรอคิวยาวๆ เพื่อที่จะได้ไปนั่งกินในร้าน