วันศุกร์ที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2552

คืออะไร


อะไรคือความเหมาะสม ที่คนสองคนจะคบกัน


อะไรคือตัวตัดสินว่า ควรจะคบหรือควรจะไม่คบ


ปัจจัยหลายนี้ตัวเองไม่ได้เป็นคนกำหนดขึ้นมาเอง


แต่คนอื่นเป็นคนสร้างขึ้นมาเองต่างหาก


ในเมื่อเรารัก เขาเป็นคนดี แต่มีอะไรบางอย่างที่ไม่คู่ควรกับเรา


ฉันไม่แคร์เรื่องหน้าตา ฐานะ แต่สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดคือ ขอแค่คนนั้นเป็นคนที่มีความรู้เรื่องศาสนา


ส่วนสิ่งอื่นที่ตามมาเป็นผลพลอยได้


แต่ก็ลืมเรื่องนิสัยไปไม่ได้ ขอแค่เค้านั้นรักฉันให้เท่ากับที่รักตัวเค้าก้พอ


ถ้าเป็นคนจน แต่มีศาสนา คู่ควรรึป่าว


ถ้าเป็นคนไม่หล่อ แต่มีศาสนา คู่ควรรึป่าว


ถ้าเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาๆ ทำงานไม่โก้หรู แต่มีศาสนาคู่ควรรึป่าว


ถ้าไม่ได้จบปริญญาตรี แต่มีศาสนา คู่ควรรึป่าว


ทำไมคนเราถึงมีตั้งเกณฑ์มากมายหลายอย่างสำหรับเรื่องบางเรื่องที่มันไม่ใช่เรื่องของตัวเอง

วันอาทิตย์ที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2552

รูปเก่าๆ









ไปค้นเจอรูปเก่าๆมา เลยเอามาลงบล้อกดีก่า แฮะๆๆๆ ไปดูเลย



รูปนี้ถ่ายกับแม่ค่ะ เสื้อดำ ส่วนด้านหลังอ่ะ ยาย ค่ะ วันนั้นจำได้ว่าไปงานศพของใครสักคนนี่แหละ อาการเลยออกมาอย่างที่เห็น ชอบตรงที่แม่มองเราเหมือนห่วงเราจังอ่ะ เรากำลังง่วงพอดี ก็เลยซบแม่อย่างนั้น


เฮ้อ ตอนนี้ก้ไม่มีแม่ให้กอดให้ซบแล้วสิ เศร้าจัง ต้องกอดตัวเอง

อันนี้ไม่ค่อยชัดอ่ะน่ะ แต่นี่คือญาติที่เกิดมารุ่นไล่ๆกัน ซ้ายสุดคือ โซไลฮา กับแม่เขา ตรงกลาง ยังกับคุณแม่ อิอิ ส่วนขวาสุด คือ อาลีย๊ะ กับแม่เหมืนอก้น คือเกิดปีเดียวกันหมดเลย แต่คนละเดียว วัน แค่นั้นเอง


ส่วนด้านหลังคือ บรรดากองเชียร์ ญาติๆ มี อาแบ มีพี่สาวฉัน ซูมะ กะญ๊ะ และกะนุช ซึ่งทั้งหมดมีครอบครัวและลูกๆก็โตๆ กันแล้ว เหลืออาแบคนเดียวที่ยังซิ่งไม่เลิก ไม่มีครอบครัว

ปัจจุบัน คนซ้ายคนขวา มีครอบครัวมีลูกหมดแล้ว เหลือคนกลาง ยังโสด ......

แสงจ้าไปหน่อย เพราะถ่ายมาจากกล้อง ไม่ได้สแกนมา กับพี่สาวยังเอง ตอนที่ยังอยู่บ้านเก่า อายุห่างกะพี่มากเลยอ่ะ แปดปี พี่ตัวโต แต่น้องยังตัวเท่ากะเปี็ยกอยู่อีก ตอนนั้นรู้สึกว่าจะอยู่ประมาณอนุบาลอ่ะน่ะ





กลับด้านซะงั้น รูปนี้ถ่ายตอนอยู่นครศรีธรรมราชค่ะ มีช่วงนึงที่ครอบครัวเราต้องย้ายไปอยู่ที่นครฯเนื่องมาจากพ่อต้องย้ายไปทำงานที่นั้น พวกเราเลยต้องอพยพครอบครัวไปอยู่ที่นั้น นี่คือในห้อง เราอยู่ในแฟลตของธนาคาร ซึ่งแฟลตนี้อยู่หลังธนาคาร ตอนที่ไปก้อยู่แค่สามคนคือ อาเยาะ เจ๊ะ แล้วก็ ยัง ส่วนพี่ก็ยังอยู่ที่ตานี เพราะต้องเรียนหนังสือ เลยอยู่กับยาย ช่วงนั้นจำได้ว่า เบื่อมากๆๆ เพราะตัวเองก็ยังไม่ได้เข้าเรียน วันๆๆก็อยู่ในแฟลตกับเจ๊ะสองคน ไม่มีของเล่น มีแต่ทีวีอันเล็กไว้ดู อย่างมากก็แค่เดินลงจากแฟลตแล้วไปที่ธนาคาร ถ้าปิดเทอมนี้สนุก ญาติๆจะมาเที่ยวกันเยอะเลย มานอนแฟลต ไปเที่ยว สนุกมาก คลายเหงาได้หน่อยนึง





บรรยากาศก่อนเรียนอัลกรุอานค่ะ นี่คือบรรดาหลานๆทั้งหมดที่มาเข้าคิวเพื่อจะเรียนในคืนนั้น เนื่องจากเรียนกับยายตัวเอง เสื้อผ้าที่ใส่ก้ไม่ต้องอะไรมาก เพราะเดินมาจากรั้วเดียวกัน ก่อนเรียนเราก็นั่งเล่นกับตาของเราก่อนค่ะ ฉันคือคนที่ชูมืออ่ะ นั่งใกล้กับตานั้นแหละ


แฮะๆๆ เริ่มเรียนแล้วค่ะ สังเกตว่า ยายก็ใส่เสื้อสบายๆเหมือนกัน ยายฉันนี่เก่งค่ะ สอนอัลกรุอานด้วย แต่หลังๆไม่สอนแล้ว สอนแต่หลานตัวเอง




อันนี้ตอนไปเที่ยวกับครอบครัวญาติๆ ไปหลายคนมากไม่ต่ำกว่าสิบคนได้มั้ง เลยมาเล่นเครื่องเล่นกัน ยังก็คือสาวที่หันหน้ามาหากล้องนั้นแหละ