เข้าวันที่ห้าแล้วน่ะ ที่ปอซอมา
กำลังคิดว่าทำไมมันถึงได้ผ่านไปเร็วเช่นนี้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราคิดว่า แต่ละวันผ่านไปช้ามาก
แต่ตอนนี้ปุ๊ปปั๊บ ก้ห้าวันแล้ว นั้นสิทำไมมันถึงเร็ว
ที่เร็วเพราะทุกวันนี้ เราอาจจะไม่ได้เอาชีวิตไปผูกกับใคร
ใช้ชีวิตของตัวเอง ไม่ได้รอคอยใคร เวลาผ่านไปจึงรู้สึกว่า มันเร็วจัง
ทั้งๆที่งานท่วมหัว นอนไม่พอ เรานึกว่าจะแฮงค์ที่โรงเรียนซะแล้ว
ที่ไหนได้ยังมีแรงฟาดนักเรียนอีกเยอะแยะ กลับมาก็ไม่ค่อยรู้สึกเหนื่อย ถึงแม้ต้องกลับมาทำกับข้าว
เนี่ยแหละน่ะ ถ้ารู้จักปล่อยวาง ปล่อยชีวิตให้มันไหลตามเวลา เราก็จะรู้สึกว่า ชีวิตมันง่ายจัง
มีผู้ใหญ่บางคนบอกเราว่า รอมฎอนปี้นี้เก็บเกี่ยวความดีให้มาก ไม่แน่ว่าปีหน้าเราจะได้เจอกับรอมฏอน
อีกรึป่าว ฉันก็คิดว่าใช่ เพราะชีวิตฉันตอนนี้แขวนไว้บนความเสี่ยงทุกวินาที..ง
ขอให้ตักตวงความดี และความสุข ในเดือนรอมฏอนกันให้มากๆ น่ะค่ะ ( ^_^ )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น